Misschien is er niets om een moderne vrouw mee te verrassen. Grote winkelcentra met boetieks en showrooms werken van 's ochtends tot' s avonds laat en verrukken klanten met een overvloed aan goederen.
Online winkels bieden de mogelijkheid om uw favoriete item overal ter wereld te bestellen. Het is niet voor niets dat onze grootmoeders klagen dat 'winkels groeien als paddenstoelen'.
Maar een paar decennia geleden konden vrouwen niet eens van zoiets dromen. Ze droegen allemaal dezelfde jurken, geverfd met dezelfde make-up en verslikte zich in 'Red Moscow'.
Modieuze dingen en buitenlandse cosmetica konden alleen voor ongelooflijk geld bij boeren worden gekocht. Dit hield de fashionista's niet tegen, ze gaven het laatste geld terug en riskeerden hun reputatie. Voor dergelijk gedrag kan de Komsomol worden verdreven.
Meisjes die bang waren voor schuine blikken en ook weinig verdienden, konden alleen maar dromen en jaloerse blikken werpen op meer gewaagde en welvarende mensen. Hieronder vindt u een beoordeling van de schaarse dingen waar alle vrouwen in de USSR van droomden.
10. Bekijk "The Seagull"
Deze horloges zijn geproduceerd in de Sovjet-Unie, maar niet elke Sovjet-vrouw kon ze betalen. Ze waren erg duur. Fabrikant - Uglich horlogefabriek. Ze waren erg populair, niet alleen in de Unie, maar ook in het buitenland.
Het Seagull-horloge ontving zelfs een gouden medaille op de tentoonstelling van de internationale beurs in Leipzig. Horloges vervulden niet alleen hun directe functie, ze waren ook een prachtige decoratie. Een elegante metalen armband, een vergulde kast - dit is waar alle meisjes van droomden.
9. Decoratieve cosmetica
Natuurlijk werd cosmetica verkocht in de USSR. Blauwe schaduwen, mascara, spuug, foundation “Ballet”, lippenstift, die lippen schilderde en gebruikte in plaats van blos.
De toonaangevende producenten van cosmetica werden beschouwd als "New Dawn" en "Freedom". Desalniettemin was huishoudelijke cosmetica een orde van grootte van mindere kwaliteit. Bovendien beviel de keuze niet bij diversiteit.
Buitenlandse cosmetica is een andere zaak, vooral Frans werd gewaardeerd. Soms werden Poolse cosmetica echter in winkels verkocht. Vervolgens moesten vrouwen veel tijd in lange rijen doorbrengen, maar nadat ze de gekoesterde buis of pot hadden gekocht, voelden ze zich het gelukkigst.
8. Bontmuts
De bonthoed was iets dat de status benadrukte. Dit is een soort indicator dat een vrouw succesvol is. Elk van hen wilde succesvol zijn, dus vrouwen bespaarden lange tijd veel geld (zo'n hoed kostte ongeveer drie maandsalarissen) en gingen toen naar de andere kant van de stad om zuurverdiende gelden in te wisselen voor een stuk bont.
Mink, evenals poolvos en zilvervos werden zeer gewaardeerd. De ultieme droom was een sabelmuts. Verrassend genoeg beschermden ze helemaal niet tegen vorst. De hoeden waren zo aangekleed dat de oren altijd open stonden.
Ze werden inderdaad niet eens gedragen voor warmte, maar om hun positie te demonstreren. Trouwens, als een vrouw zo'n hoed wist te bemachtigen, zou ze die nooit meer uitdoen. Vrouwen met hoeden waren te zien op het werk, in de film en zelfs in het theater. Ze waren waarschijnlijk bang dat het luxe-item zou worden gestolen.
7. Kouslaarzen
Halverwege de jaren 70 leerden vrouwen over een nieuw kledingstuk: kouslaarzen. Ze begonnen meteen enorm populair te worden bij fashionista's. Zachte laarzen trokken het been tot aan de knie. Comfortabel genoeg, de hak was laag, breed. Ze waren erg duur, maar er stonden rijen voor hen in de rij.
Al snel werd de productie van laarzen opgericht, hoewel ze op dat moment al uit de mode waren. Desondanks pronkte de helft van de Sovjetvrouwen lange tijd in kousenlaarzen.
Een onbereikbare droom van fashionista's waren strakke jeanslaarzen. Zelfs Sovjet-actrices en zangers hadden dergelijke dingen niet, dus hoe zit het met gewone stervelingen.
6. Amerikaanse spijkerbroek
Het waren de ultieme dromen van niet alleen Sovjetvrouwen, maar ook van veel Sovjetmannen die de mode volgden. Binnenlandse fabrikanten boden klanten jeansbroeken, maar Amerikaanse jeans zagen er veel voordeliger uit.
Dit waren geen broeken, maar een symbool van succes en gekoesterde vrijheid. Voor het dragen van de "kapitalistische infectie" was het mogelijk om "uit te vliegen" uit het instituut, de Komsomol, ze gingen zelfs voor hen de gevangenis in. Ze waren erg duur, het was moeilijk om ze te krijgen.
Al snel vonden Sovjet-mensen een uitweg uit de situatie, verscheen varenki. Sovjet-jeans werden gekookt in water met toevoeging van wit. Op hen verschenen vlekken, jeans leek een beetje op Amerikaanse.
5. Mantel van Bologna
In de jaren 60 begon in Italië, namelijk de stad Bolnya, een nieuw materiaal te produceren - polyester. Producten die ervan zijn gemaakt, onderscheiden zich door een lange levensduur, lage prijs en felle kleuren. Italiaanse vrouwen hielden echter niet van Bologna-producten.
Maar de productie wist zich in de USSR te vestigen. Sovjetvrouwen werden niet verwend, dus begonnen ze gelukkig modieuze regenjassen op te kopen. Echte eindproducten werden niet onderscheiden door elegantie en een verscheidenheid aan kleuren.
Vrouwen moesten eruit, regenjassen uit Tsjechoslowakije en Joegoslavië zagen er veel mooier uit en waren blij met felle kleuren.
4. Franse parfums
In die tijd was er niet zoveel variatie in aroma's als nu. Vrouwen gebruikten wat ze hadden. Dat is gelukt.
'Red Moscow' is het favoriete parfum van Sovjetvrouwen, simpelweg omdat er geen andere waren. Meisjes droomden van iets heel anders.
Lancome's Climat is het meest begeerde geschenk. In de film "The Irony of Fate" geeft Hippolytus deze geesten aan zijn geliefde. Er was ook een legende dat vrouwen van gemakkelijke deugd deze parfums in Frankrijk gebruikten. Dit maakte parfum nog aantrekkelijker.
3. Afghaanse schapenvachtjas
Deze schapenvachtjassen namen een bepaalde plaats in op de wereldmode. Iedereen wilde worden zoals de leden van The Beatles, die in de jaren 70 in korte schapenvachten in het openbaar verschenen.
De echte mode-piep was gekleurde schapenvachtjassen met patronen. Mannen bleven trouwens niet achter, zij "jaagden" samen met vrouwen op schapenvachten. Ze brachten producten uit Mongolië. In die tijd werkten er veel Sovjet-specialisten en militairen.
In 1979 kwamen Sovjettroepen Afghanistan binnen. Vaak brachten soldaten spullen te koop. Fashionista's stonden klaar om drie of vier gemiddelde salarissen te geven voor een jas van schapenvacht, het was een indrukwekkende klap voor de portemonnee, maar mensen spaarden niets, ze wilden er stijlvol en modieus uitzien.
2. Nylon panty's
In de jaren 70 verschenen nylon panty's in de Sovjet-Unie, ze werden "kousleggings" genoemd. Panty's produceerden alleen vleeskleurig. Zwart-witte panty's waren toen erg populair over de hele wereld.
Sovjet-fashionista's probeerden "leggings" te schilderen, maar vaak konden panty's dergelijke manipulaties niet weerstaan. Kapron-panty's uit Duitsland en Tsjechoslowakije gingen soms in de uitverkoop, om ze te kunnen kopen moesten ze lange tijd in de rij staan.
1. Leren tas
Een moderne vrouw kan zich niet voorstellen hoe ze zonder tas kan. In de Sovjettijd was de tas een luxe item. In de jaren 50 lanceerde Frankrijk de productie van ruime leren tassen, waar vrouwen van de Sovjet-Unie alleen maar van konden dromen.
Al snel in de USSR kregen vrouwen een vervangende stof- of leren tas aangeboden. Nogmaals, het ontwerp liet ze te wensen over. Bovendien waren ze allemaal hetzelfde en wilden fashionista's iets dat hen zou onderscheiden van de massa. Tassen uit Vietnam in verschillende kleuren zijn voor veel vrouwen de ultieme droom geworden.