Een tijdgenoot van Leonardo en Michelangelo, de leraar van Raphael, een grootmeester van de Umbrische schilderstijl, een voortreffelijke klassieker van hoge opwekking, dit alles is Pietro Perugino. Hij werd geboren in Italië, in de buurt van Perugia, op 22-jarige leeftijd volgde hij de opleiding van de kunstenaar Verrocchio. Perugino was een van de beroemdste en meest populaire meesters van zijn tijd. Zijn vaardigheid had een enorme impact op de ontwikkeling van de Italiaanse schilderstijl, en vooral op zijn volgeling - Raphael. Tegenwoordig worden schilderijen van Perugino gewaardeerd door alle liefhebbers van wereldkunst.
De bekendste muurschilderingen en schilderijen van Perugino:
1
Aanbidding der koningen (1476)
Het doek 'Aanbidding der koningen' is geschreven tijdens de creatieve start van de kunstenaar. Het toont een plot uit het Nieuwe Testament, toen drie wijzen (koningen) kwamen om te buigen voor de pasgeboren Jezus en hem kostbare geschenken te geven: mirre, goud en wierook. Deze gebeurtenis wordt door christenen over de hele wereld beschouwd als het feest van de openbaring. Jezus werd geboren in een stal. Het meest centrale punt van het canvas zijn de hoofden van dieren - koeien en ezels, die het beeld compositie in twee gelijke delen verdelen. Ze benadrukken de geboorteplaats van Jezus. Aan de rechterkant, op de drempel van een bescheiden huis met houten rekwisieten, zit de Maagd Maria met het kindje Jezus in haar armen. Achter hen staat een oude man met een staf - dit is Joseph, de man van Mary.
Dicht bij het midden, op de voorgrond voor Jezus, met zijn armen gekruist op zijn borst, knielt de oudste van de wijzen. Twee wijze mannen, jong en van middelbare leeftijd, staan aan de linkerkant en houden de kostbare vaten met vrede en wierook vast aan het kindje Jezus. Hun poses zijn sierlijk, ontspannen en nobel. Achter de magiërs staat een menigte getuigen van wat er gebeurt. De achtergrond is een prachtig avondlandschap. Het beeld is bekroond met een gouden ster, die de geboorte van de Heiland aankondigde. Het hele beeld is doordrenkt met warme en hete tinten rood en oker. Alleen de donkerblauwe sluier van de Maagd Maria ziet er spectaculair koud uit tegen warme okertinten.
2
Presentatie van de sleutels aan de apostel Petrus (1480–1482)
Een van de overgebleven fresco's van de Sixtijnse Kapel, gemaakt door Perugino, is gewijd aan het bijbelse verhaal van de sleuteloverdracht vanuit Paradise of St. Peter. In het katholicisme werd dit onderwerp van groot belang, aangezien de katholieke kerk haar geschiedenis traceert vanaf het moment dat de sleutels werden overgedragen aan de apostel Petrus, die ook wordt beschouwd als de eerste paus van Rome. Zo'n scène kon alleen worden toevertrouwd aan de beste van de beste artiesten. In die tijd werd Perugino als zo'n meester beschouwd.
De compositie van de muurschildering is symmetrisch. Het centrum wordt benadrukt door een enorme basiliek, waartegen de centrale figuren van Christus en de knielende apostel Petrus aan beide zijden symmetrisch worden omringd door groepen getuigen. Onder hen zijn de apostelen en tijdgenoten van de kunstenaar. De apostelen staan dichter bij Christus en Petrus. Ze zijn geschreven in heldere, pakkende kleuren. De figuren van tijdgenoten zijn met de dag meer gedempt, waaronder de kunstenaar zelf (de tweede figuur links). De symmetrie van de compositie wordt benadrukt door twee triomfbogen.
3
Doop van Christus (muurschildering) (1481–1482)
Paus Sixtus VI, die kunstenaars uitnodigde om de Sixtijnse Kapel te schilderen, faalde duidelijk niet en nodigde Pietro Perugino uit als een toonaangevende kunstenaar. Hij was erg onder de indruk van zijn grandioze werk. Op de noordelijke muur van de kapel bevindt zich een enorm fresco van 3,4 x 5,4 meter. Een leerling van Penturicchio hielp de kunstenaar bij haar werk. Hij schilderde een landschap en verschillende zijfiguren.
Met zijn kenmerkende Umbrische stijl portretteerde Perugino alle personages zeer gracieus, in relaxte poses. De centrale plaats van het fresco is gereserveerd voor Jezus Christus en Johannes de Doper.
Het prachtige landschap maakt de muurschildering uniek en pittoresk. De diepe en heldere kleuren van het fresco: geel, rood, olijf, blauw worden in vele tinten weergegeven en creëren een plechtige, feestelijke sfeer.
4
Sint-Sebastiaan (1494)
Deze foto wordt, net als andere werken van Perugino, erkend als een wereldmeesterwerk. Haar compositie is voor die tijd zeer ongebruikelijk. Hierin werd Perugino een innovator. Met behulp van de architectuur van de boog bereikte hij een ongewoon visueel effect dat de canonieke figuur van St. Sebastian indrukwekkende afmetingen geeft.
Het gezicht van de heilige drukt geen pijn of wanhoop uit. Sint-Sebastiaan geeft kalm, eerbiedig zijn lichaam en ziel aan de Heer. Stekende pijlen veroorzaken hem niet langer lijden. Hij staat aan de rand van het paradijs. Het verbazingwekkende luchtlandschap benadrukt de plechtigheid van het evenement. Een heldere blauwe lucht zonder een enkele wolk, de transparantie van de lucht - alles spreekt van de heiligheid van de martelaar, die als Romeinse krijger werd neergeschoten uit trouw aan Christus.
5
Portret van Francesco delle Opera (1494)
Er zijn verschillende portretten van het penseel van Perugino bekend, waaronder "Portret van Francesco delle Opera". Wie deze man is, is onbekend. Hoogstwaarschijnlijk is dit een rijke burger die zijn portret bij de kunstenaar heeft besteld.
Hier toonde de meester al zijn vaardigheden en talent niet alleen van de kunstenaar, maar ook van de psycholoog. Perugino creëerde een zeer sterk en expressief beeld van een persoon met een moeilijk karakter. Een dunne, strak geperste en licht gebogen mond, verschoven wenkbrauwen, een dunne neus, een stijve vouw op de neusbrug - dit alles spreekt over de kracht en stijfheid van het personage van het personage. De officieelheid van het portret wordt enigszins verzacht door een romantisch, verfijnd landschap.
6
Pieta (1494–1495)
De plechtigheid en schoonheid van dit schilderij verrukken de parochianen van het Palazzo Pitti nog steeds. Het beeld wordt gedomineerd door heldere en pure kleuren - rood, blauw, groen. Op het doek zijn zes figuren afgebeeld: de centrale plaats wordt gegeven aan de hoofdpersonen - de Maagd en Christus, rechts zijn de apostel Petrus en Maria Magdalena verdrietig en kalm. Links - Johannes de Evangelist, geknield, ondersteunt het hoofd van Christus. Achter hem slaat de heilige zijn handen in gebed. Het lichaam van Christus, uitgestrekt op de schoot van de Moeder Gods, is zeer realistisch geschreven. Alle personages zijn symmetrisch gegraveerd in een reeks bogen, wat de hemel betekent en niet de ijdelheid van het offer van Christus.
Op de achtergrond zijn kleine figuren te zien die het toneel van de kruisiging op Golgotha verlaten. Dit is een scène van grote vroomheid, ontworpen om een diepe reflectie te veroorzaken in de hoofden van een religieus publiek. Tussen de bogen van de drielagige loggia bevinden zich sporen van de handen van Charles Guffier, de vooraanstaande hoveling Francois I en de eerste bekende eigenaar van het schilderij. Tijdens de periode van beeldenstorm werd een wrede aanval op het hoofd van de Maagd gemaakt. Bij restauratiewerkzaamheden in 2014-2015 zijn de kleuren en de definitie van kenmerken die tijdens het opnieuw schilderen waren verborgen, teruggegeven.
Perugino schilderde twee versies van deze foto, waarschijnlijk in korte tijd. Het paneel in Ufisi, waar geen Toscaans landschap vol zon is, wordt beschouwd als een eerder werk. De kunstenaar studeerde in Perugia en in 1481 werd hij, samen met andere belangrijke Florentijnse kunstenaars, uitgenodigd in het Vaticaan om de muren van de Sixtijnse Kapel te versieren. Daarna werkte hij voornamelijk in Florence en Perugia en creëerde hij zijn eigen wereld van heilige figuren met zachte, oprechte emoties.
7
Kruisiging (1495–1496)
Als een volwassen en ervaren kunstenaar begon Perugino met het schilderen van de kerk van Santa Maria Maddalena dei Pazzi in Florence. Het enorme fresco "Crucifixion" is verdeeld in drie gelijke delen (triptiek). Het kruisbeeld zelf is afgebeeld in het centrale deel, aan de voet waarvan Maria Magdalena knielde. Aan de rechterkant zijn de apostel Johannes en St. Benedictus, aan de linkerkant - de moeder van God en St. Bernard. Elk deel van het drieluik wordt omlijst door een boog. De achtergrond van het fresco is een prachtig, vakkundig geschilderd landschap dat alle delen van het drieluik combineert.
Trouwens, op onze site most-beauty.ru kun je meer te weten komen over de mooiste landschappen ter wereld.
8
Zelfportret (1497-1500)
Het portret toont een ietwat mollige, serieuze man met samengeknepen lippen. Zwart hemdje met een witte kraag en een rode dop, waaronder lokken bruin haar worden uitgeslagen, creëren het beeld van een streng en ascetisch persoon. Het bruine oog is gevuld met wijsheid en rust. Perugino verschijnt voor de kijker als een echte aardse man, met zijn karakteristieke karaktertrekken - kalmte en adel.
9
Portret van een jonge man (1480)
Een van de beste portretten van Perugino is een portret van een jonge man. De stijl waarmee het gezicht van een mooie jonge man wordt geschreven, heeft zachtheid, verfijning en vloeiende lijnen. Een mooi, dromerig gezicht ziet er kalm en enigszins droevig uit vanuit het portret. Grote levendige bruine ogen trekken het oog van de kijker en de indruk van een stille communicatie met het personage wordt gecreëerd. Rustige bruintinten benadrukken de zachtheid van de vorm van het gezicht en de tederheid van jeugdige wangen.
10
Madonna en kind (1500)
Perugino wendde zich, net als andere Italiaanse kunstenaars, heel vaak tot het beeld van de Maagd Maria (Madonna). Het schilderij "Madonna met kind" toont een klassiek plot - het beeld van een jonge moeder en haar zoon Jezus. De goddelijkheid van de beelden wordt bevestigd door de gouden glanzende halo boven hun hoofd. Maria's rode jurk valt duidelijk op tegen de achtergrond van een prachtige blauwe mantel, die de meester versierde met een delicaat en sierlijk goudpatroon. Er zijn verschillende vergelijkbare afbeeldingen. De pose van de baby is voor die tijd klassiek - hij zit op zijn knie bij zijn moeder, zijn hoofd is opzij gedraaid. De afbeeldingen onderscheiden zich door buitengewone gratie en schoonheid. Gezichtsuitdrukking is dromerig en kalm.
11
De verloving van Maria (1500–1504)
Een interessant verhaal van deze foto en zijn dubbel van Raphael. Perugino schreef The Betrothal in zijn traditionele schilderstijl. Dit schilderij inspireerde Raphael en in 1504 creëerde hij De verloving van Maria op bijna dezelfde manier en met dezelfde compositie. Voor een leek om visueel onderscheid te maken tussen auteurschap, zijn deze twee werken erg moeilijk.
Perugino gebruikte hetzelfde landschap en dezelfde compositie in zijn schilderij als in zijn fresco in de Sixtijnse Kapel, "De sleutels overhandigen door Christus aan de apostel Peter". Een menigte mensen verzamelde zich op het plein voor de basiliek, in het midden waarvan de verloving van de Maagd Maria en Jozef plaatsvindt. Perugino sneed de koepel van de basiliek lichtjes van boven af en Raphael portretteerde het als een geheel. Bij Perugino staat de kathedraal dicht bij de menigte, alsof hij erover hangt. Raphael vergrootte de ruimte en maakte het landschap luchtiger. Maar de algemene compositie, de stijl van het afbeelden van mensen, de zachtheid van de ovale gezichten, de elegantie van poses die Rafael bijna precies herhaalt, zoals Perugino. Rafael waardeerde zijn leraar enorm en behield zijn magische stijl lange tijd in zijn werken. De redactie van most-beauty.ru vraagt je om te schrijven welke van de schilderijen vind je leuker? Schilderen door Raphael of Perugino?
12
Visie van St. Bernard (1494)
Perugino toont een visioen van de Heilige Maagd Maria aan de Eerwaarde Bernard van Clairvaux (1090–1153), de stichter van de cisterciënzerorde.
Het werk werd in opdracht gemaakt voor de familiekapel Nasi in de toenmalige cisterciënzer kerk van Santa Maria Maddalena di Sestello in Florence. Het was een van de belangrijkste altaren in de kerk. Toen stond de kerk bekend als Santa Maria Maddalena delle Convertit. Na de heiligverklaring van Maria Maddalena de Pazzi in 1669, werd ze opgedragen aan de Florentijnse karmelietenheilige, wiens orde tegen die tijd de controle over het complex had overgenomen.
Maria verschijnt in gewone kleding. Naast St. Bernard en de Maagd vertegenwoordigen andere figuren engelen en heiligen. Alles behalve spookbeelden lijkt gewone mensen. Achter Maria staan twee engelen. Een van de engelen kijkt naar de kijker, een klassiek voorbeeld van hoe de kijker geïnteresseerd is in de afbeelding. Achter Sint Bernard staan de heiligen Bartholomew en Philip. Inrichting: een klooster, vermoedelijk cisterciënzer. Landschap van Umbrië, de geboorteplaats van Perugino. Het klooster wordt omlijst door gotische bogen en kolommen. Alles is in klassieke harmonie.
Ondanks de monumentaliteit van het werk is het beeld niet statisch. Mary gaat vooruit. Ze wijst naar Sint-Bernardus. En hij is duidelijk verbaasd over wat hij zag.
Kleuren zijn levendig en levendig, maar stil.
13
Rouw van Christus (1495)
Volgens Wikipedia is dit een van de meest herkenbare en populaire schilderijen van Perugino. Het lichaam van Christus, van het kruis genomen, ligt boven een witte sluier, ondersteund door Nicodemus aan de linkerkant en Jozef van Arimatheaus, die een ongewone stoffen hoed draagt, versierd met bloemen. De Maagd Maria, die een sluier over haar hoofd en een kruis draagt en haar nek bedekt in de stijl van een kloosterjurk, kijkt naar haar overleden zoon met Maria Magdalena, die achter hen staat. De identiteit van de andere personages is niet precies gedefinieerd, hoewel de jonge apostel met de rode mantel aan de rechterkant kan worden geïdentificeerd als Johannes de Theoloog. Ondanks het feit dat ze op verschillende manieren worden weergegeven, neemt elke figuur deel aan een trieste gebeurtenis, inclusief een aanbidder, die stopt om te bidden. De melancholie van de compositie wordt benadrukt door het avondlicht en het emotionele landschap van de glooiende heuvels.
Afkomstig uit de kerk van het klooster van St. Chiara in Florence, creëerde Perugino een werk in Florence op het hoogtepunt van zijn carrière. De eeuwige schoonheid van de figuren en de perfectie die uit zijn werk voortkomt, brachten hem het bijnaam "Divine Artist", de naam die hij kreeg van Giovanni Santi, de vader van zijn student Rafael.
Nawoord
Een prachtige portretschilder, meester in grote composities met meerdere figuren, Perugino was beroemd tot ver buiten Italië. In zijn atelier studeerden veel Italiaanse kunstenaars. Zijn werk heeft de vorming van de grote Raphael beïnvloed. Na een lang vruchtbaar leven te hebben geleefd, heeft Perugino een enorme erfenis nagelaten die zelfs vandaag onze tijdgenoten verrukt.
Nog een paar werken van Pietro Perugino:
Portret van Lorenzo di Credi (1488)
Dode Christus met Jozef van Arimathea en Nicodemus (1498)
Madonna in glorie met de baby en de heiligen (1500)
De strijd van liefde en kuisheid (1503–1505)
Aartsengel Raphael en Tobiah (1505)
Veelluik van de Annunziate (1507)
Transfiguratie (1517)
Hiermee kwam een einde aan onze korte lijst met mooie en populaire werken van Pietro Perugino. De redacteuren van most-beauty wachten op uw opmerkingen. Welke muurschilderingen of schilderijen van Perugino vind je het leukst?