Voor een atheïst lijken alle religieuze riten, zelfs de meest ongevaarlijke, zinloos. De ijverige gedachte of gebed van een gelovige die de Schepper vraagt om alles ten goede te veranderen, is absurd voor een atheïst, omdat er volgens hem niets zal veranderen als je op één plek zit.
Maar een nederige gelovige vindt betekenis in elke religieuze handeling, duidelijk volgens de 'richtlijnen van boven'. Tegelijkertijd doen sommige ceremonies en rituelen iedereen huiveren, behalve de persoon die eraan deelneemt. Dit wordt de kracht van geloof genoemd. We presenteren je de 10 meest angstaanjagende religieuze ceremonies. Zwak van hart, ga alsjeblieft weg.
De meest schokkende religieuze riten ter wereld:
1
Cybele en zelfcluster
De Grote Moeder van de Goden of Cybele is een Phrygische godheid (een regio op het grondgebied van het moderne Turkije), vereerd in het Midden-Oosten, in het oude Griekenland en Rome. Tekeningen en sculpturen werden vaak aan Cybel gegeven, omringd door leeuwen en met een tamboerijn in zijn handen. Er werd aangenomen dat ze de moeder was van alle levende wezens op aarde, inclusief goden, mensen en zelfs dieren. Archeologen hebben afbeeldingen gevonden die lijken op de Grote Moeder van de goden, wiens leeftijd ongeveer 8000 jaar was.
Toen de cultus van Cybele het oude Griekenland en Rome bereikte, was de aanbidding van de godin enigszins anders dan religieuze riten die verband hielden met andere goden. De priesters van Cybele, de Galliërs genoemd, waren eunuchen. Op het jaarlijkse festival, dat in maart plaatsvond en 'Bloeddag' werd genoemd, stelden de priesters zichzelf in trance, verwondden meerdere wonden, waarna ze zich zelfstandig verspreidden.
Kleine klemmen werden gebruikt om het bloeden na castratie te stoppen. Zodra de priester zijn geslachtsdelen verloor, trok hij een vrouwenjurk, armbanden, oorbellen en aangebrachte make-up aan. Voor sommige auteurs in het oude Rome leek dit misschien onmannelijk, maar omwille van Cybele, de grote moeder van de goden, kon je alles doen.
2
Rechtvaardige versterving
Voor veel christenen is het lichaam een gevangenis die voorkomt dat ze heilig worden. Het is moeilijk om je op gemeenschap met God te concentreren als je wordt afgeleid door wereldse zaken en vlees. Zoals de apostel Paulus aan de Romeinen schreef: "Als u leeft naar het vlees, zult u sterven, en als u het lichaam in de geest doodt, zult u leven." Versterving in de eenvoudigste zin is een verlossing van wereldse zorgen. Vasten is bijvoorbeeld een vorm van bevrijding. Maar er zijn er die veel verder zijn gegaan in hun 'beperkingen'.
❗️ Het redactieteam van TheBiggest.ru deelt op geen enkele manier dergelijke overtuigingen en adviseert u niet om ze ter harte te nemen.
Saint Gemma Galgani beoefende versterving om het lijden van Jezus te ervaren. Aanvankelijk bond ze zichzelf stevig vast met een touw met meerdere knooppunten. Toen de knooppunten in de huid begonnen te graven en wonden achterlieten, verbood de priester Gemma om zichzelf op deze manier te martelen. Daarna begon ze zichzelf te geselen met zwepen. Later was de moordceremonie ingewikkeld - het meisje werd vastgebonden met een touw met spijkers.
In een poging een afkeer van het wereldse leven te tonen, gingen veel heiligen tot het uiterste. Sommige mannen die aan de oorsprong van de christelijke kerk stonden, woonden in de woestijn en droegen bij alle weersomstandigheden geitenhaar, wat erg irriterend was voor de huid.
Anderen beschouwden water als een hulpmiddel van de duivel en moedigden mensen aan om in de zon te dorsten. De volgende gekken bleven stilstaan totdat hun voeten begonnen te rotten. Handen strekten zich uit naar de lucht totdat ze vervaagden. Doden betekent voor niets 'worden als een dode man'.
Trouwens, op onze site thebiggest.ru staat een fascinerend artikel over de meest verschrikkelijke tradities en rituelen ter wereld.
3
Azteeks offer
In sommige religies is het niet nodig om je lichaam of leven op te offeren om de goden te benaderen. Om dit te doen, offert u gewoon iemand anders op. En gezien het aantal offers dat de Azteken brachten, zou men denken dat ze enorme schulden aan de goden hebben opgebouwd.
Bijna alle oude stammen die het grondgebied van Noord- en Zuid-Amerika bewoonden, pleegden rituele moorden, maar ze kwamen niet in de buurt van de schaal van de Azteken.
Op het Tlakashipeualistic festival en andere religieuze festivals werden honderden en zelfs duizenden mensen ter dood gebracht in rituelen die ontworpen waren om de goden tot bedaren te brengen. Omdat de goden te overwerkt waren bij het creëren van mensen en het universum, hadden ze een genereuze beloning voor hun inspanningen moeten ontvangen, die werd gepresenteerd in de vorm van honderden menselijke harten en andere delen van het lichaam. Zelfs de zon weigerde 's ochtends op te komen zonder een mensenoffer te ontvangen.
Meestal traden de Azteken die tijdens talloze veldslagen waren gevangen, op als rituele slachtoffers. Dit was praktisch logisch, omdat tijdens de offers een groot aantal vijandige soldaten werden vernietigd, wat de vijand verzwakte en hem zelfs bang maakte voor de gedachte een grote natie aan te vallen. Bloedige rivieren die afdaalden van de Azteekse altaren maakten indruk op alle inwoners van de regio.
4
Vattienti's Bloody Rite
Zoals in veel Italiaanse steden, zijn er veel christenen in de straten van Nocera Terinese die op Goede Vrijdag hun geloof tonen. Het verschil is dat de fanatici in Nocher Terines op verbazingwekkend bloedige wijze blijk geven van geloof.
Terwijl de straten van de stad een beeld van de Maagd Maria en de gekruisigde Jezus dragen, bereiden jonge mensen op het plein zich voor op hun eigen processie. Ze wassen hun voeten in warm water met toevoeging van rozemarijn, zodat de ledematen bloed krijgen voordat ze het loslaten.
Met behulp van glasfragmenten aan een kurk (iets wat lijkt op onze “roos”), sloegen jongeren zichzelf in de benen om bloedige wonden te maken. Aan de andere kant van hun wapen laten ze tijdens de processie bloedige sporen achter. Bij elke bloedende fanatiekeling staat een jongen in een rode toga. Hij is met een touw aan een man vastgebonden en draagt een rood kruis, dat de verbinding tussen het lijden van Christus en de mens moet symboliseren.
Ondanks talloze pogingen om de ritus te verbieden, wordt deze nog steeds gehouden. Aan het einde van het ritueel worden de wonden gewassen met hetzelfde water met rozemarijn om ontstekingen te verlichten en pijn te verlichten. Niemand weet waar deze traditie geworteld is, maar blijkbaar zal ze in de nabije toekomst niet stoppen.
5
Sokushimbutsu
Het proces van mummificatie is in veel culturen bekend, maar de Japanners overtroffen iedereen en creëerden mummies van levende mensen. Nee, het was geen gedwongen mummificatie, omdat boeddhistische monniken vrijwillig hun lichaam in mummies veranderden. De ceremonie staat bekend als sokushimbutsu ("Boeddha in dit lichaam"), en vandaag is het mogelijk geweest om 24 mummies van monniken te vinden die het pad naar onsterfelijkheid hebben overwonnen.
De oprichter van de Shingon-school, de monnik Kukai, wordt beschouwd als de stamvader van de ceremonie. Er wordt aangenomen dat hij niet stierf, maar in zijn tombe ging voor meditatie, met de bedoeling om later terug te keren naar mensen. Niet alle pogingen om Kukai te kopiëren waren echter succesvol. De meeste monniken die zich in de graven verstoppen, zijn gewoon verrot. Om een mummie te maken, werd een complex proces ontwikkeld, verdeeld in drie fasen, die elk duizend dagen duurden.
De eerste fase bestond uit het strengste dieet, namelijk het verwijderen van al het vet uit de lichamen van de monniken. Ze weigerden graan en aten noten om hun lichaam te "drogen". Later schakelden de monniken over op gezouten water om de hoeveelheid vocht in het lichaam te verminderen. In de tweede fase bestond hun dieet uit pijnboomwortels en schors, evenals een kleine hoeveelheid gif dat uit de vernisboom werd gehaald. Het gif doodde de monnik langzaam en bewaarde zijn lichaam.
In de laatste fase werd de toekomstige mummie voor meditatie in een kant-en-klare graftombe neergelaten. Binnenin zat een ademslang en een belletje. Het dagelijks luiden van de bel waarschuwde de aanwezigen dat de monnik nog leefde. Nadat het bellen was gestopt, werd de luchttoevoerleiding verwijderd. Na drie jaar werd het graf geopend en als het mummificatieproces succesvol was, werd het lichaam van de monnik in de tempel geplaatst.
Het is niet precies bekend hoeveel mummies er op deze manier zijn gemaakt, maar historici suggereren dat de meeste mummies niet succesvol waren en dat de lichamen van de monniken zonder enig geluid in herbegrafenis waren overgegaan.
6
Kawadi
Op het Taipusam Hindu-festival, gehouden in Maleisië, India en andere landen waar Tamils wonen, kun je veel religieuze rituelen zien, variërend van gebeden en liederen tot de Kawadi-dans, waarbij scherpe voorwerpen je vlees doorboren.
Het festival wordt gehouden ter ere van de godheid van Murugan en wordt bezocht door honderdduizenden gelovigen in de hele regio. Vóór het belangrijkste evenement van de avond wordt in een zilveren strijdwagen een afbeelding van Murugan door de straten van de steden gedragen naar de tempel, waar vieringen worden gehouden.
Een manier om je toewijding aan Murugan (trouwens, de god van de oorlog) te tonen, is door mee te doen aan de processie en melk als offer te dragen. Maar velen beschouwen een dergelijk aanbod als onvoldoende en geven de voorkeur aan een extreme vorm van aanbidding. Deze eredienst omvat het dragen van houten lijsten die versierd zijn met verschillende voorwerpen.
Frames of kavadi worden met haken aan de menselijke huid bevestigd. Andere deelnemers aan de processie bevestigen het andere uiteinde van de haken aan de karren en trekken met hun eigen huid helemaal naar de tempel.
De volgende vorm van eerbied is het inrijgen van metalen spiesen, die speren symboliseren, zowel door de wangen als door de tong. Iemand die de mogelijkheid wordt ontnomen om te praten, kan zich volledig concentreren op het aanbidden van de godheid. Nadat ze de tempel zijn binnengegaan, maken de gelovigen alle 'versieringen' los en geven ze zich over aan gebed.
7
Geseling
Zelfkastijding is in veel religies erg populair. Christenen geselen zichzelf met zwepen ter nagedachtenis aan de slagen die Jezus Christus tijdens zijn kruisiging heeft toegebracht.
In het midden van de veertiende eeuw, toen de pest in Europa woedde, geloofden christenen dat de zwarte dood door God was gezonden als straf voor zonden. Vervolgens sloegen enorme menigten zelfbeschuldigers zichzelf voor het verschijnen van een bloederige puinhoop op het lichaam op zoek naar vergeving.
In het middeleeuwse Duitsland ging geseling gepaard met speciale gezangen genaamd Geisslerlieder, die mensen hielpen in trance te raken. Zelfs vandaag blijven sommige katholieken geselen. Ze zeggen dat paus Johannes Paulus II zichzelf met een riem sloeg.
In andere religies zijn er ook veel bewonderaars van religieuze verminking. Sjiitische moslims op de dag van Ashur, rouwend om Hussein ibn Ali en andere sjiitische martelaren, houden zich bezig met zelfkastijding. Ze lopen door de straten in zwarte gewaden en slaan zichzelf met zwepen, kettingen of in elkaar grijpende messen om te bloeden.
Soms is het slachtoffer te groot. Tien mannen uit Groot-Brittannië liepen het virus op, dat via het bloed werd overgedragen, tijdens het rituele snijden van de huid op het voorhoofd. Het mes was slecht gesteriliseerd en ging van man op man over.
8
Sati
Sati - dit zijn het hindoe-ritueel, dat hoogstwaarschijnlijk werd geïnspireerd door de acties van de godin met dezelfde naam. Verstoord door haar vader, die op haar man Shiva neerkeek, verbrandde Sati haar lichaam.
Omdat de vlam Sati verteerde, voelde ze blijkbaar geen pijn. Veel van haar volgelingen die aan het ritueel deelnamen, konden echter wel iets voelen. Het ritueel is het verbranden van een weduwe die in leven is met haar overleden echtgenoot op een begrafenisbed.
De Britten, die India regeerden, vonden iets vreselijks in dit ritueel (de grootste editie begrijpt ze volledig) en noemden hem niet de hoogste mate van toewijding aan haar man, maar krankzinnige zelfmoord. Leden van de Britse regering in India dachten dat geen enkele vrouw dit vrijwillig zou doen. Ze waren er vast van overtuigd dat de familie hen tot zelfverbranding dwong.
Uiteindelijk was zo'n praktijk verboden. En hoewel het ritueel bijna achterhaald is, was er in 2002 een geval waarin Kuttu Bai zichzelf in brand stak met haar overleden echtgenoot. Ondanks tegenstand van de politie stierf Kuttu in brand.
9
Kruisiging
De kruisiging van mensen aan het kruis hield niet op bij de dood van Jezus. Tegenwoordig werd het door ISIS gebruikt als een vorm van terrorisme voor straffen en executies in gebieden die onder een terroristische organisatie vallen. Er zijn ook gevallen gemeld waarin mensen in Saudi-Arabië werden gekruisigd, hoewel de regering deze incidenten zorgvuldig verbergt door slachtoffers van geweld dood te verklaren.
Hoewel het moment van de kruisiging van Christus, evenals zijn opstanding, een van de belangrijkste symbolen van het christendom is, zijn er mensen die deze betekenis meer geven dan gewone symboliek. In de Filippijnen ontstond een ritueel van de kruisiging van gelovigen.
Ze gaan vrijwillig naar het kruisbeeld en proberen op deze manier hun toewijding te tonen of God om hulp te vragen. En er zijn ook mensen die de hemelse krachten willen bedanken voor hun hulp en niets beters willen vinden dan aan het kruis te hangen.
Christelijke leiders veroordelen de praktijk van kruisiging, wanneer mensen eerst met touwen aan het kruis worden vastgebonden en vervolgens met spijkers in hun handpalmen worden gedreven. Elk jaar wordt echter ergens een soortgelijk ritueel uitgevoerd.
Trouwens, mis op onze site thebiggest.ru geen interessant materiaal over de TOP 15 beroemdste beelden van Jezus Christus in de hele wereld.
10
Festival urs
Elk jaar bezoeken duizenden moslims Ajmer in India om het Urs-festival bij te wonen. Dit soefi-festival markeert de dood van St. Moynuddin Chishti. Tijdens het proces gebeuren er gewone dingen: gelovigen bidden, lezen poëzie, zingen liedjes en doneren. Ze steken ook spikes en mesjes in de oogkassen zodat de oogbal naar buiten kijkt.
Terwijl sommigen het uithalen met zweep voldoende vinden, willen anderen toewijding aan religie tonen door scherpe voorwerpen in hun tong te drijven. Maar de ogen die uitrollen, gaan zeker de concurrentie te boven. Op deze manier tonen gelovigen vertrouwen in de Almachtige, die lichamelijk letsel niet zal toestaan.
Soefi's geloven dat de engel Djibril tegen Mohammed zei: "Aanbid en dien Allah, alsof je hem kunt zien, maar als je hem niet ziet, kijkt hij naar je." Hoewel, een onzorgvuldige beweging van het mes, en je kunt niets anders zien.
Tenslotte
We hopen dat je geïnteresseerd was om meer te weten te komen over enkele religieuze riten. Tot slot zou ik u willen vragen om in de opmerkingen te schrijven over wat volgens u schokkende religieuze riten op onze lijst hadden moeten staan, maar niet op onze lijst. Onze redactie wacht op uw opmerkingen.