Het is verre van een geheim dat mensen de oorzaak zijn geworden van het uitsterven van vele diersoorten. Als er slechts één dier van een bepaalde soort overblijft, wordt dit de laatste vertegenwoordiger genoemd. Wanneer de laatste vertegenwoordiger van de soort sterft, verdwijnt uiteindelijk het hele geslacht. Als je in de ogen van zo'n dier kijkt, ontstaan gemengde gevoelens van plechtigheid en diepe spijt. Hun verhalen zullen ons waarschuwen over hoe kwetsbaar de wereld om ons heen is.
Hier is een lijst van de laatste 10 vertegenwoordigers van verschillende diersoorten.
1
The Last Zebra Quagga
De laatste quagga die op aarde leefde, stierf in 1883 in de Amsterdamse dierentuin. Als je je mentaal de vloer van een zebra en de vloer van een ezel voorstelt, dan kom je vrij dicht bij het uiterlijk van de quagga. Gelukkig kunnen we echte foto's van dit dier bekijken, die in 1870 zijn gemaakt. Er waren eens hele kuddes van deze dieren vrij rondzwerven door de uitgestrekte gebieden van het moderne Zuid-Afrika. De oorzaak van uitsterven was de jacht op hun vlees en huid, en ook gewoon het doden voor de lol.
Dankzij de inspanningen van wetenschappers in de jaren tachtig werd een deel van het mitochondriaal DNA van dit ongewone dier hersteld. DNA werd gewonnen uit spierweefsel, dat op dat moment 140 jaar oud was. Het geëxtraheerde DNA was de eerste bekende demonstratie dat gekloond DNA kan worden geëxtraheerd uit lang uitgestorven dieren. Dit bood ongelooflijke kansen. Het gaat niet om het creëren van een Jurassic park, maar om de mogelijkheid om een specifieke stamboom in alle tijdsperiodes te reproduceren.
Na bestudering van het DNA van quagga bleek dat het nauw verwant is aan de platte zebra en een ondersoort is. Geïnspireerd door het onderling verbonden DNA, begonnen wetenschappers in 1987 een project om deze soort nieuw leven in te blazen door selectief laaglandzebra's te fokken met een afname van het aantal banden. De nieuwe soort kreeg de naam Quaggi Rau, ter ere van de oprichter van het project, Reinhold Rau.
2
Caroline Inca Parrot
Zou je het geloven als je te horen kreeg dat er ooit giftige papegaaien in het oosten van de Verenigde Staten woonden? Niet? Misschien wel, zo niet voor de foto van de laatste dergelijke papegaai genaamd Inca, die stierf in de Cincinnati Zoo in 1918. Deze prachtige vogels waren op jonge leeftijd meestal groen van kleur en met hun groei verschenen prachtige tinten rood en geel op hun kop.
Het tijdschriftartikel uit 1891 beschrijft een bijzondere reden waarom deze soort snel verdween. Kuddes papegaaien vielen vaak landbouwgrond en boomgaarden aan, soms voor voedsel en vaker gewoon voor de lol. Toen begonnen de boeren ze neer te schieten.
In plaats van naar een veilige plek te vliegen, keerden de vogels weer terug naar de boerentuinen en velden. Hierdoor konden boeren een groot aantal van deze vervelende en blijkbaar onverschrokken vogels vernietigen.
Wat het gif betreft, het lijkt erop dat dit eigendom aan de vogels is overgedragen na het eten van een jonge haan als de belangrijkste voedselbron. De samenstelling van deze planten omvat het chemische element carboxyatractyloside. Ooit merkte James Odubon, een beroemde vogelaar, op dat katten die papegaaien aten waren gestorven. Hierdoor kunt u de Caroline-papegaai toevoegen aan de korte lijst van giftige vogels, waaronder nog levende buidel-pituhu uit Nieuw-Guinea, Benins gevleugelde gans en enkele anderen.
Trouwens, op onze site most-beauty.ru staat een interessant artikel over de mooiste papegaaien ter wereld.
3
Pyreneeën Steenbok Celia
De Iberische Steenbok was een wilde geitensoort die werd ontdekt in Andorra, Frankrijk en Spanje. De laatste levende soort was een vrouwtje genaamd Celia, dat helaas op 13-jarige leeftijd stierf na een ongeluk in 2000.
Celia is goed bestudeerd door wetenschappers. Ze werd in 1999 gepakt en haar cellen werden uit haar oor gehaald. Wetenschappers wisten dat Steenbok in gevangenschap geen kans maakt. Ze was uitgerust met een halsband met een baken en in het wild losgelaten. Zo leerden wetenschappers over haar locatie en vonden haar lichaam nadat ze stierf aan een boom die op haar viel.
Een paar jaar later werd de Iberische Steenbok geëerd als het eerste uitgestorven dier dat met succes werd gekloond dankzij cellen die uit Celia's oor waren gehaald. Er werden meer dan 50 pogingen ondernomen om verschillende soorten wilde geiten te bevruchten met het embryo van de Iberische Steenbok, maar slechts één dier onderging een succesvolle zwangerschap. De kloon werd geboren door een keizersnede. Helaas leefde de welp slechts enkele minuten vanwege een longdefect.
4
Slak Turgi
In januari 1996 stierf een soort houtslak uit toen het laatst bekende Polynesische exemplaar Partula turgida stierf in een Londense dierentuin. Voor wetenschappers was het interessant dat dit het eerste geval was van de vernietiging van een hele soort door een parasiet.
Binnen 21 maanden was er van de 296 individuen nog maar één over. De laatste slak heette Turgi, die werd geopend om de oorzaak van hun dood te achterhalen. De reactie was een parasitaire infectie.
Het tragische verhaal van Turga was niet het eerste en ook niet het laatste geval van uitsterven van houten slakken. Van de 61 soorten die zijn ontdekt op een eilandengroep, waaronder Haïti, zijn de meeste zelfs uitgestorven. Sommige soorten slakken van het geslacht Portula worden nog steeds in dierentuinen gehouden, maar zijn in het wild bijna verdwenen.
De reden voor het uitsterven was het verschijnen van andere soorten slakken die lokale dieren aten. Dit is een goed voorbeeld geworden van hoe evolutionaire processen in het wild kunnen voorkomen in een geïsoleerd gebied.
5
Heather Chicken Boom Ben
Heather Chicken was een landvogel die nauw verbonden was met de steppekip, afkomstig uit de oostkust van Noord-Amerika. Er waren er vooral veel in Amerika in de koloniale periode. De toenmalige kolonisten beschouwden de heidekip niet als een soort exotische vogel. Er werd aangenomen dat deze vogel het voedsel van de armen was.
Sommige onderzoekers zijn van mening dat de eerste vogels die op Thanksgiving werden gegeten helemaal geen kalkoenen waren, namelijk heidekippen.
Ondanks inspanningen om de soort te behouden, hebben een aantal ongunstige omstandigheden geleid tot een snelle achteruitgang van de populatie. Dit zijn bosbranden, een toename van de roofdierenpopulatie, ziekten en strenge winters. Maar de belangrijkste factor bij het uitsterven was een slechte genetische diversiteit. Alle vrouwtjes stierven uit, waardoor de mannetjes alleen liepen en hun paringsdansen aan zichzelf lieten zien.
Uiteindelijk was er maar één man genaamd Boom Ben vanwege zijn luide stem. In een van de tijdschriften uit 1931 stond een artikel over Boom Ben, die door de wijngaarden liep en zijn 'vreemde verkering' liet zien. Hij werd voor het laatst gezien in 1932.
6
Lange poten Tree Frog Rabbs Fortress
De meest recente dood op onze lijst is de dood van Fort, het laatste lid van een zeldzame boomkikkersoort. Hij stierf in 2016 na 11 jaar gevangenschap in de botanische tuin van Atlanta. De naam "langbenig" komt van de uitgebreide vliezen op de tenen van het dier, die ze gebruikten om in bomen te klimmen.
Voor boomkikkers waren ze een grote soort - bijna 10 centimeter. Vooral triest is het feit dat deze soort pas in 2008 werd ontdekt, dus wetenschappers hadden weinig tijd om erover te leren. De oorzaak van uitsterven was de schimmel Batrachochytrium dendrobatidis, die zich langzaam over het hele land verspreidde. Ondanks alle inspanningen konden dierenverdedigers deze kwetterende amfibieën niet van hem redden.
Trouwens, sommige soorten kikkers vallen van tijd tot tijd in verschillende beoordelingen van de mooiste dieren op aarde.
7
Tasmaanse tijger Benjamin
De Tasmaanse tijger was een ongewoon buideldier ter grootte van een hond. Hij had een buidel op zijn buik en tijgerachtige strepen op zijn rug en rug. Ondanks dat de soort meer dan 80 jaar geleden uitstierf, is het nog steeds het kenmerk van Oceanië.
Er is veel geschreven over het uitsterven van de Tasmaanse tijger, maar niemand lette op de arme Benjamin. Het bleek dat mensen pas na zijn dood merkten dat hij de laatste was. Jarenlang werd het geslacht van de laatste Tasmaanse tijger besproken. Het probleem werd in 2011 opgelost na een gedetailleerde studie van de fotolijsten van het dier in 1933. Het was een mannetje.
In 1936 had zijn dood voorkomen kunnen worden als de bewakers merkten dat de slaapplaats was afgesloten en het dier bij zwaar weer op straat bleef. Hij stierf door simpele menselijke nalatigheid. Nadat geen andere Tasmaanse tijger was ontdekt.
8
Geschubde hals Moho Kauai O`o
Een van de vier uitgestorven soorten van het Moho-geslacht, Kauai, heeft een van de meest trieste uitstervingsverhalen. Een groot aantal van deze vogels woonde ooit op de Hawaiiaanse eilanden. De eilandbewoners gebruikten hun gladde zwarte verenkleed om hun traditionele hoeden te versieren.
Door een aantal factoren zijn deze prachtige vogels verdwenen. Eerst veroorzaakte een afname van de populatie de ziekte - vogelmalaria, en vervolgens een toename van het aantal ratten, katten en andere roofdieren op het eiland.
Er werd aangenomen dat het laatste paar Moho zich op het eiland Kauai in het Alakai-moeras vestigde. In 1982 vond de orkaan Willow plaats, die hoogstwaarschijnlijk de vrouw heeft gedood. Het mannetje leefde nog een aantal jaren. In 1985 kon een van de enthousiastelingen de paringszang van de laatste vertegenwoordiger van deze soort opnemen. Sinds 1975 is de plaat op internet te horen.
9
Zwervende duif Martha
De zwervende duif dankt zijn naam aan de verre migraties. Het aantal vogels in de miljarden. Ja, ja, in miljarden! Toen de koppels het grootst waren, was de zwervende duif de meest bevolkte vogel in de Verenigde Staten. Ze waren goed voor 25-40% van alle vogels in het land.
Het lijkt onwaarschijnlijk, maar de jacht en de verwoeste habitat hebben het aantal van deze vogels tussen 1860 en 1914 teruggebracht tot slechts één.
In 1813 schreef John James Audubon een verhaal over een zwerm zwervende duiven in Kentucky. Drie dagen achter elkaar vulde een zwerm duiven de lucht en bedekte de zon. Odubon vergeleek het vallende strooisel met sneeuwval. Lokale jagers konden zonder te richten de lucht in schieten en genoeg vlees mee naar huis nemen om hun families te voeden. Maar deze overvloed en de liefde voor vogels voor voedergewassen maakten ze ongedierte. De uitroeiing begon. Tegen 1900 waren er in het wild helemaal geen en in gevangenschap namen de aantallen snel af. De laatste duif heette Martha, die in 1914 stierf. Dus de soort die ooit als onverwoestbaar werd beschouwd, werd vernietigd.
We hebben ook een interessante fotoclassificatie van de mooiste duiven ter wereld. Kom binnen!
10
Pinto Turtle Lone George
We kunnen geen volledige lijst maken van de nieuwste soorten zonder Lone George. Zijn verhaal is misschien wel het luidste onder de rest.
George werd alleen gevonden op het eiland Pinta, een van de Galapagos-eilanden. Jarenlang zochten ze zijn familieleden over het hele eiland, maar vonden ze nooit. George werd officieel uitgeroepen tot laatste van de aanblik.
De vegetatie van het eiland werd verwoest door wilde geiten en varkens die door mensen werden achtergelaten. Voor langzame schildpadden werd het onmogelijk om voor zichzelf voldoende voedsel te krijgen. De rest stierf, George bleef alleen achter.
Hij werd in een volière geplaatst op het Charles Darwin Research Station op het eiland Santa Cruz. Er zijn talloze pogingen ondernomen om George over te steken met andere soorten schildpadden, maar het mocht niet baten. Alle nakomelingen waren onvruchtbaar. George stierf in 2012 op 24 juni een natuurlijke dood. Hij was jong genoeg voor een schildpad - slechts 100 jaar oud.
De dood van George heeft zowel werknemers als bezoekers van de dierentuin en vele mensen over de hele wereld pijn gedaan. Er worden pogingen ondernomen om de soort te herstellen door te klonen.