John Dewey bezit de zinsnede dat elke grote vooruitgang in de wetenschap heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van een gewaagde verbeelding van nieuwe hoogten. Het was deze 'onbeschaamdheid van de verbeelding' die leidde tot de vlucht naar de maan, in elk huis een computer opzette en mensen antibiotica gaf die dodelijke ziekten bestrijden. De moderne geneeskunde heeft de afgelopen jaren een grote sprong gemaakt en ons begrip van pathologieën is nog niet op zo'n hoog niveau geweest. Maar zoals de geschiedenis laat zien, maakten mensen op zoek naar wetenschappelijke prestaties vaak adembenemende fouten.
Als het om ziekten ging, konden zelfs de meest gerespecteerde denkers ze verkeerd interpreteren. Dergelijke interpretaties leidden natuurlijk tot complexe en vooral onjuiste procedures, waaronder lobotomie en aderlaten. Hoe meer we leren over de geschiedenis van de geneeskunde, hoe meer we beginnen te twijfelen aan medische dogma's. Wat doen we nog meer fout? Wat kun je nog meer ontdekken? De tijd zal het leren.
1
Vrouwelijke hysterie
Eens gebruikten wetenschappers pseudowetenschap om vrouwelijke hysterie te bestrijden. Volgens de theorie van de oude Egyptenaren lag de oorzaak van deze ziekte in de verkeerde positie van de baarmoeder (de verouderde naam voor de ziekte is baarmoederhondsdolheid). Het woord "hysterie" zelf komt uit de Latijnse taal en betekent "baarmoeder". Artsen uit de oudheid hebben geurige stoffen op de vagina aangebracht om het probleem van hysterie te elimineren. De oude Griekse arts Areteus geloofde dat de baarmoeder weg kon bewegen of zich aangetrokken zou voelen tot de geur. Het aroma van de gebruikte stof werd gekozen afhankelijk van de hoge of lage locatie van het orgel.
In de loop van de tijd werd het concept van hysterie steeds vreemder. Volgens de mythen van het oude Griekenland heeft de priester Melampus de maagden op Argo persoonlijk bevrijd van vreemd gedrag. De dochters van koning Proetus werden gek en besloten dat ze koeien liepen. Melampus genas de meisjes met de wortels van nieskruid en dwong hen de liefde te bedrijven met volwassen mannen. Deze zaak gaf het concept van een 'melancholische baarmoeder'.
Beroemde filosofen Hippocrates en Plato geloofden dat de vrouwelijke baarmoeder de stemming kon veranderen. Er werd aangenomen dat de afwezigheid van seks de baarmoeder verdrietig maakt en uiteindelijk, volgens Hippocrates, bijdraagt aan de accumulatie van schadelijke stemmingen eromheen. Deze stemmingen migreerden door het hele lichaam en veroorzaakten ziekte. Vergelijkbare veronderstellingen 'migreerden' naar het oude Rome.
Volgens de Amerikaanse onderzoeker Rachel Maynes houdt de uitvinding van de vibrator rechtstreeks verband met hysterie. In de 19e eeuw moesten dokters vrouwen tevreden stellen totdat hun normale toestand was hersteld. Toen ze het 'werken met hun handen' beu waren, verlegden de artsen de verantwoordelijkheid naar verloskundigen. Het is vermeldenswaard dat de Manes-hypothese in twijfel wordt getrokken.
De uitvinding van de elektromechanische vibrator dateert van eind 1800. Het werd gebruikt om de spieren te masseren om het proces van het bereiken van een orgasme te versnellen. Het effect werd bereikt - nu in plaats van een uur duurde het proces slechts 10 minuten.
2
Trepanation en boze geesten
Tegenwoordig is schedelboren voor de behandeling van psychische aandoeningen duidelijk niet populair. Dit was echter niet altijd het geval, van het Neolithicum tot de Oude Wereld, doktoren van vele beschavingen gebruikten trepanation om geestesziekten te bestrijden.
In de paleolithische tijd gebruikten primitieve stammen trepanation om boze geesten uit hun lichaam te verdrijven (blijkbaar moesten ze "ontsnappen" door een geboord gat in de schedel). Natuurlijk stierf na zo'n "behandeling" de patiënt, en fragmenten van zijn schedel waren erg populair als amuletten. De sjamanen hingen zich bij hen op om de invloed van de demon af te weren.
Oorlogszuchtige stammen in Zuid-Amerika hebben het proces enigszins verbeterd. Hij gebruikte trepanation om hoofdletsel te behandelen. Moderne chirurgen gebruiken geavanceerde trepanatie om de intracraniale druk te verminderen. Misschien waren daarom de Indianen zo gek? Zelfs nu nog gebruiken sommige 'vakmensen' trepanatie om de bloedstroom en hersenvocht in het hoofd te beïnvloeden (probeer dit niet thuis, tenzij je een fan bent van 'over het koekoeksnest vliegen').
In de jaren 70 van de twintigste eeuw voerde Amanda Feiling in haar eentje trepanatie uit om gifstoffen kwijt te raken, die naar haar mening bijdragen aan de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer. Ze heeft zich tweemaal kandidaat gesteld bij de parlementsverkiezingen en de theorie van de noodzaak van trepanatie gepromoot. Je zult verrast zijn, maar de vrouw kreeg zelfs een paar stemmen.
3
Levenselixer
Ze zeggen dat twee dingen verschrikkelijk zijn in het leven: dood en belastingen. De rijke inwoners van het oude China maakten zich blijkbaar alleen zorgen over het eerste. Hoe kunnen ze anders hun liefde voor de alchemisten en de 'elixers van het eeuwige leven' verklaren? De eerste keizer van China, Qin Shihuang, hield zo veel van het leven dat hij de uitvinding van het drankje van onsterfelijkheid opdroeg. Alchemisten puzzelden lange tijd en boden ... kwik aan. Epische denkfout! Tegenwoordig weet elke student van haar levensgevaar. Als gevolg hiervan stierf de keizer op 49-jarige leeftijd, onder de hoede van "onsterfelijkheid". Desalniettemin bleven alchemisten werken en stierven vaak als gevolg van het werken met kwik.
Voor zijn dood beval Qin Shihuang de oprichting van het wereldberoemde Terracotta Leger, dat zijn vrede in het hiernamaals moest beschermen. Het gerucht gaat dat het graf van de keizer is omgeven door een rivier van kwik.
Een andere "onsterfelijke" keizer van China was Xuanzong, die een elixer van cinnabar (kwiksulfide) nam. Het elixer 'beloonde' hem met alle bekende symptomen: jeuk, paranoia en spierzwakte. Volgens de alchemisten was het slechts de weg naar onsterfelijkheid. Het is niet verwonderlijk dat de keizer niet lang stand hield.
Bijna elke heerser van het oude China "ploeterde" in een of ander elixer. Voor zover we weten ontving niemand onsterfelijkheid.
4
Miasma-theorie
De theorie van miasma werd voorgesteld als verklaring voor het optreden van vele ziekten. Voordat mensen over ziektekiemen vernamen, werd aangenomen dat ziekten werden veroorzaakt door "slechte" onzuiverheden in de atmosfeer. De beste illustratie van de geneeskunde uit die tijd zijn de 'pestdokters', die maskers met snavels droegen waarin kruiden werden aangebracht om pijnlijke geurtjes te voorkomen. In het Victoriaanse tijdperk suggereerde Edwin Chadwick dat de cholera-epidemie werd veroorzaakt door miasmen, en Florence Nightingale gaf de schuld aan de bouw van huizen in de buurt van offensief rioolwater, en noemde het de hoofdoorzaak van de ziekte, pokken, mazelen en roodvonk.
Op de foto: John Snow, anesthesist
Anesthesioloog John Snow (nee, niet die) weerlegde de theorie van miasma en beweerde dat de oorzaak van cholera-infectie in vuil water ligt, niet in lucht. In die tijd werd hij als een dwaas beschouwd. Snow merkte op dat sommige delen van Londen minder vatbaar zijn voor cholera-uitbraken, en merkte op dat er gefilterd water aan hen wordt geleverd. Aangezien al het water met zijn afvalwater en vervuiling uit beerputten uit de Theems is gehaald, is het niet verwonderlijk dat het niet schoonmaken ervan tot cholera kan leiden. Gebieden met hoge cholera kregen vaak onbehandeld water uit de smerigste delen van de Theems. En ook Snow merkte het verband op tussen de ziekte en het niet goed functioneren van de riolering. In een van de stadsdelen was er een bijzonder sterke uitbraak van cholera.
Tegelijkertijd vervuilde vloeistof uit de beerput de dichtstbijzijnde waterpomp.
De misvatting van de theorie van miasma werd bewezen door Louis Pasteur, die het bestaan van microben ontdekte. Ten slotte werden de miasmen die vanaf de tijd van Herodotus "verborgen" waren, naar de vuilnisbak van de geschiedenis gestuurd.
5
Tandwormen
Grappen zijn slecht voor cariës, vooral in Babylon, waar doktoren wormen als kiespijn beschouwden! Na de Babyloniërs geloofden veel artsen dat een tandziekte optreedt omdat wormen zich in de tand nestelen. Zodra ze moe worden, verdwijnt de pijn. Sommige volkeren beschouwden de worm zelfs als de belichaming van een demon.
Begassing en extractie waren populaire behandelingen voor kiespijn. De arts van de Romeinse keizer Claudius Scribonius Larg rookte de mond van de patiënt met gebleekte zaden, wat suggereert dat de rook het ongedierte zou wegjagen. In de 17e eeuw zouden veel charlatans uit de tanden van wormpatiënten zijn gehaald. Sterker nog, ze trokken stilletjes stukjes uit een luitsnaar.
Opvallend is de behandelmethode van de Romeinse filosoof Plinius de Oude. Hij ving een kikker op in het maanlicht, spuugde in haar mond en zei: "Kikker, ga mijn kiespijn meenemen."
Pierre Fauchard, beschouwd als de vader van de moderne tandheelkunde, legde de theorie van de tandworm bloot. In zijn boek adviseerde hij patiënten om minder suiker te consumeren.
6
Zweren en stress
Tot voor kort waren artsen van mening dat maagzweren werden veroorzaakt door stress en zuurgraad. Degenen die sceptisch stonden tegenover deze theorie, werden belachelijk gemaakt. De Australische gastro-enteroloog Barry Marshall heeft zich ertoe verbonden onjuiste oordelen te weerleggen, die in 1984 de mening gaven dat de schuld aan de Helicobacter pylori-bacterie lag. De wetenschapper was zo overtuigd van zijn theorie dat hij op zichzelf begon te experimenteren. Om dit te doen, dronk hij een afkooksel met een hoog gehalte aan bacteriën en donderde naar het ziekenhuis met de diagnose acute gastritis. Marshall genas zichzelf door antibiotica in te nemen, waarmee hij de eerste slag toebracht aan de theorie van stresszweren.
Op de foto: Barry Marshall
Marshall en zijn collega's kregen echter te maken met ernstige tegenstand van farmaceutische bedrijven, die vreesden dat producten die zogenaamd maagzweren zouden genezen, overbodig zouden worden. Aangezien de meeste onderzoeken naar maagzweren werden gefinancierd door fabrikanten van H2-blokkers (geneesmiddelen om de zuurgraad te verminderen), is het negeren van Helicobacter begrijpelijk. Na lang debat konden wetenschappers bewijzen dat bacteriën kunnen overleven in een omgeving met een hoge zuurgraad. Nu wordt aangenomen dat 80% van de maagzweren wordt veroorzaakt door deze bacteriën. De prijs van Barry Marshall en zijn collega Robin Warren was de Nobelprijs en wereldwijde erkenning!
7
Kadaver medicijn
Bij kadavergeneeskunde werden lichaamsdelen van kadavers gebruikt voor de behandeling van ziekten. Delen van het lichaam verschilden afhankelijk van de ziekte. Zo werden epilepsie en neusbloedingen behandeld met "behandeling" met stukjes schedel. Ondiepe wonden geheeld met in kadaver gedrenkt verband.
De rijke en beroemde Europeanen van de 16e - 17e eeuw kochten menselijke lichamen en oneerlijke grafdelvers joegen winst na en onthulden begraafplaatsen. Egyptische graven werden niet zozeer geplunderd vanwege sieraden, maar vanwege mummies, die moesten helpen bij bloedingen en blauwe plekken. Zelfs leden van de koninklijke familie waren hierbij betrokken. De Engelse koning Charles II was niet onverschillig voor drinken en menselijke hersenen. Hij ging vaak naar zijn laboratorium om het 'drankje' op te halen.
En ook de liefde voor 'kadavergeneeskunde' wordt toegeschreven aan de inwoners van Denemarken van de 19e eeuw, die met bekers naar openbare executies kwamen om meer bloed te verzamelen. Hans Christian Andersen beschreef hoe een man zijn kind water gaf met het bloed van een geëxecuteerde crimineel om epilepsie te genezen. Bloed van maagden was nodig om lepra te bestrijden. In de middeleeuwen werd zo'n medicijn het 'levenselixer' genoemd. Onnodig te zeggen dat het niet meer hielp dan kwik?
Dit 'medische vampirisme' is geworteld in het oude Rome, waar veel mensen dachten dat menselijk bloed de ziekte zou doden en nieuwe kracht zou geven. Deze theorieën dwongen de Romeinen het bloed van verslagen gladiatoren te drinken.
8
Vier temperamenten
Een kwalitatieve sprong in de ontwikkeling van de anatomie behoort toe aan de oude Grieken. Door autopsie en vivisectie kon ik veel leren over de structuur van het lichaam en de oorzaken van ziekten. Er werd bijvoorbeeld ontdekt dat de hersenen 'opdrachten' geven via zenuwen, en leerden ook over de bloedsomloop. Een aantal filosofen heeft een verband gelegd tussen ziekte en het milieu, met de nadruk op biologische oorzaken in plaats van op bovennatuurlijke krachten. Desalniettemin kon één fout niet worden voorkomen: de theorie van vier temperamenten.
Hippocrates 'theorie van humorisme suggereerde dat het menselijk lichaam gevuld is met vier vloeistoffen: sputum, bloed, zwarte en gele gal. Onevenwicht in deze vloeistoffen kan tot ziekte leiden. Ook werden vloeistoffen geassocieerd met de psychologische toestand van een persoon. Als een persoon werd gedomineerd door zwarte gal, was hij een melancholie. Dus waar kwam dit oordeel vandaan?
Hoogstwaarschijnlijk namen de Grieken bloedmonsters in glazen vaten, waarna het coagulatieproces begon. Het resultaat was vier lagen: wit, rood, geel en zwart, van waaruit filosofen hun oordelen over temperament gingen. Je kunt er ook vanuit gaan. Dat de Grieken hun theorie baseerden op vier elementen: water, vuur, aarde en lucht. Om het evenwicht te herstellen, stelden artsen voor het dieet te veranderen en gebruikten ze ook aderlating, waardoor overtollige slechte vloeistof werd geëlimineerd.
In de middeleeuwen was er ook veel vraag naar bloedvergieten. Het werd uitgevoerd door medische kappers om epilepsie en pokken te behandelen. De theorie van 'slecht bloed' heeft millennia lang aanhangers gevonden en is volgens historici een van de redenen geworden voor de vroege dood van George Washington.
Trouwens, we raden je aan om ook naar het artikel most-beauty.ru te kijken over artsen die vreselijke experimenten met hun patiënten hebben uitgevoerd.
9
Urinotherapie
Eenvoudig gezegd is urinotherapie het gebruik van urine om verschillende ziekten te behandelen. Aanhangers van deze therapie prijzen de genezende eigenschappen van urine en noemen het het 'levenselixer', 'de gouden fontein', en zelfs 'vloeibaar goud'. Artsen beschrijven de vloeistof niet zo poëtisch en noemen het een afvalproduct.
Urine is in de hele geschiedenis van de mensheid gebruikt. Sommigen behandelden haar open wonden, anderen boden aan om 's ochtends wat van hun eigen urine te drinken. Weer anderen gingen nog verder en probeerden de builenpest met urine te genezen. Door een dienovereenkomstig verzoek op internet te doen, zult u beseffen dat deze theorie nog steeds leeft.
In China worden tegenwoordig duizenden mensen met urine behandeld. Onder de fans van urinotherapie bevinden zich beroemde atleten als bokser Juan Manuel Marquez en MMA-jager Luc Cammo.
Madonna bewonderde David Letterman met bewondering dat urine buitengewoon gunstig is voor de behandeling van voetschimmel. Sommige tieners proberen acne te verwijderen met urine, terwijl anderen haar tanden witter maken. Ondanks het feit dat de gunstige eigenschappen van urine niet bekend zijn, zijn artsen onvermurwbaar - het kan alleen maar kwaad doen.
10
Sympathiek poeder
Sir Kenelm Digby was een man van wetenschap en filosofie, maar zoals veel van zijn tijdgenoten (we hebben het over de zeventiende eeuw), had hij een passie voor alchemie en astrologie. Hij bedacht een vreemde theorie over het feit dat een middel om wonden te behandelen had moeten worden toegepast op gewonde wapens. Het medicijn werd een sympathiek poeder genoemd.
Digby's theorie werd gehoord op het Doctors Forum in Montpellier, waar bewijs werd goedgekeurd door King James I. Digby's vertrouwen in zijn remedie was gebaseerd op een wonderbaarlijke gebeurtenis. Zijn vriend, schrijver James Howell, raakte gewond tijdens een duel, waarna Digby het poeder aanbracht op een met bloed doordrenkt verband, dat apart van de patiënt werd bewaard. Op de een of andere manier overleefde de schrijver (geluk en het placebo-effect) en gingen alle lauweren naar de nieuwe faciliteit.
Volgens Digby leerde hij het geheim van behandeling van een van de monniken, die zei dat het drankje werkt op basis van 'sympathische magie'. De essentie van magie is dat een wapen, dat in de nabijheid van een persoon is geweest, dat wil zeggen hem verwondt, een magische verbinding ontwikkelt. Dit poeder werd enorm populair en werd in de 17e eeuw in heel Europa verkocht.
Bovendien suggereerde Digby het bestaan van een 'biologische wedergeboorte'. Hij hoopte de doden weer tot leven te wekken met de as van planten en dieren. Zo'n ijver voor opstanding was volgens geruchten het resultaat van de accidentele vergiftiging van de vrouw van de denker.Ze zeggen dat ze door zijn schuld stierf, terwijl ze 'wijn' dronk uit het gif van een adder.