Albrecht Durer werd geboren in een grote familie van een juwelier, hij had zeventien broers en zussen. In de vijftiende eeuw werd het beroep van juwelier als zeer respectvol beschouwd, dus probeerde de vader zijn kinderen het vak te leren waarmee hij bezig was. Maar Albrechts talent voor kunst kwam al vrij vroeg naar voren en zijn vader weerhield hem er niet van, integendeel, hij stuurde zijn zoon op 15-jarige leeftijd naar de beroemde Neurenbergse meester Michael Volgemut. Na 4 jaar opleiding bij de meester ging Dürer op reis en schilderde tegelijkertijd zijn eerste onafhankelijke schilderij, “Portret van de Vader”. Tijdens de reis verbeterde hij zijn vaardigheden met verschillende ambachtslieden in verschillende steden. Overwegen de bekendste schilderijen van Albrecht Durererkend door de internationale gemeenschap.
10. Zelfportret met hulst
Zelfportret met hulst. Dit schilderij van Dürer veroorzaakte veel veroordeling, zowel bij tijdgenoten van de kunstenaar als bij hedendaagse schildercritici. Het ding zit in de pose waarin de auteur zichzelf schilderde en de verborgen boodschap die door de details werd overgebracht. Ten tijde van de kunstenaar, in volledige of bijna directe nabijheid, konden alleen heiligen worden getekend. De hulst in de hand van de kunstenaar stuurt een bericht naar de doornenkroon, die bij de kruisiging op het hoofd van Christus werd gelegd. De inscriptie in het bovenste deel van het canvas luidt: "Mijn daden worden van bovenaf bepaald", dit is een verwijzing naar de toewijding van de auteur aan God, en dat al zijn prestaties in dit stadium van zijn leven met de zegen van de Heer zijn. Dit beeld, opgeslagen in het Louvre, wordt beoordeeld alsof het bepaalde veranderingen in het menselijke wereldbeeld heeft geïntroduceerd.
9. Zelfportret van Durer op volwassen leeftijd
Zelfportret van Durer op volwassen leeftijd. Met de leeftijd ging Dürer nog verder door zijn ervaringen op canvas weer te geven. Voor deze brutaliteit bekritiseerden tijdgenoten de kunstenaar brutaal. Op dit doek schilderde hij zijn zelfportret voluit. Terwijl zelfs meer erkende tijdgenoten een dergelijke brutaliteit niet konden betalen. In het portret kijkt de auteur strak voor zich uit en houdt zijn hand in het midden van de borst, wat kenmerkend is voor de reflecties van Christus. De kwaadwillenden vonden in Dürers schilderij alle overeenkomsten en verwijten hem dat hij zichzelf met Christus had vergeleken. Als je naar de foto kijkt, kan iemand het eens zijn met de critici en kan iemand iets meer zien. Er zijn geen objecten die de aandacht trekken op de foto, waardoor de beschouwer zich concentreert op het beeld van een persoon. Degenen die de foto zagen, beschouwen het scala aan gevoelens op het gezicht en het beeld van de afgebeelde persoon.
8. Portret van een Venetiaan
Portret van een Venetiaan. Het portret geschilderd in 1505 wordt beschouwd als het Venetiaans geregisseerde werk van Dürer. Het was in deze periode dat hij de tweede keer in Venetië verbleef en zijn vaardigheden verbeterde met Giovanni Bellini, met wie hij uiteindelijk vrienden werd. Wie op het portret is afgebeeld, is niet bekend; sommigen suggereren dat het een Venetiaanse courtisane is. Aangezien er geen informatie is over het huwelijk van de kunstenaar, zijn er geen andere versies over de persoon van de persoon die poseerde. Het schilderij is opgeslagen in het Weense Museum voor Kunst en Geschiedenis.
7. Martelaarschap van tienduizend christenen
Martelaarschap van tienduizend christenen. Het schilderij is in opdracht van de patroonheilige van Dürer gemaakt voor de Allerheiligenkerk in Wittenberg. Door de aanwezigheid in de kerk van de relieken van enkele martelaren van deze tienduizend. Een religieus verhaal dat bij veel gelovigen bekend is over het slaan van christelijke soldaten op de berg Ararat, komt tot uiting in alle details. In het midden van de compositie schilderde de auteur zichzelf met een vlag waarop hij het tijdstip van schrijven en de auteur van de foto schreef. Naast hem staat de vriend van Dürer, de humanist Conrad Celtis, die stierf voordat het schilderij eindigde.
6. Feest van de rozenkrans
De vakantie is duidelijk. Het meest herkenbare schilderij van Dürer is geschilderd voor de San Bartholomew-kerk in Italië. De kunstenaar heeft deze foto meerdere jaren geschilderd. Het beeld is verzadigd met felle kleuren, omdat een dergelijke trend in die tijd populair werd. Het schilderij is zo genoemd vanwege de plot die erin wordt weerspiegeld, Dominicaanse monniken die de rozenkrans gebruikten in hun gebeden. In het midden van de foto staat de Maagd Maria met de baby Christus in haar armen. Omringd door aanbidders, waaronder paus Julianus de tweede en keizer Maximiliaan de eerste. Baby - Jezus geeft iedereen kransen van rozen. Dominicaanse monniken gebruikten kralen van strikt witte en rode kleuren. De blanken symboliseren de vreugde van de Maagd, het rode bloed van Christus bij de kruisiging.
5. Handen van het gebed
Handen van het gebed. Een ander zeer beroemd schilderij van Dürer werd vele malen gekopieerd, gedrukt op ansichtkaarten, postzegels en zelfs munten. De geschiedenis van de foto valt op door zijn symboliek. Het doek toont niet alleen de hand van een vrome man, maar ook zijn broer Dürer. Als kind stemden de broers ermee in om beurtelings te schilderen, aangezien de roem en rijkdom van dit vaartuig niet onmiddellijk en niet voor iedereen kwam, moest een van de broers het bestaan van de ander verzekeren. Albrecht nam als eerste het schilderij op zich en toen zijn broer aan de beurt was, hadden zijn handen de gewoonte van schilderen al verloren, hij kon niet schrijven. Maar Albrechts broer was een vrome en bescheiden man, hij was niet boos op zijn broer. Deze handen worden weerspiegeld in de afbeelding.
4. Portret van Maximiliaan I
Portret van Maximiliaan I. Dürer beeldde zijn beschermheer meerdere keren op verschillende schilderijen uit, maar het portret van Maximiliaan de eerste werd een van de wereldberoemde schilderijen. De keizer wordt afgebeeld, zoals het de vorsten betaamt, rijke gewaden, een arrogante blik, het beeld blaast arrogantie uit. Net als bij andere schilderijen van de kunstenaar is er een soort symbool. De keizer houdt een granaat in zijn hand, een symbool van overvloed en onsterfelijkheid. Een hint dat hij het is die de mensen van welvaart en vruchtbaarheid voorziet. De korrels die zichtbaar zijn op het geschilde stuk granaatappel staan symbool voor de veelzijdigheid van de persoonlijkheid van de keizer.
3. Ridder, dood en de duivel
Ridder, dood en de duivel. Deze gravure van Dürer symboliseert het pad van een persoon door het leven. Een ridder in wapenrusting is een man die door zijn geloof wordt beschermd tegen verleidingen. Een nabijgelegen dood wordt afgebeeld met een zandloper in de hand, wat de uitkomst aan het einde van de toegewezen tijd aangeeft. De duivel gaat achter de ridder, afgebeeld als een soort ellendig wezen, maar klaar om hem bij de minste gelegenheid aan te vallen. Het komt allemaal neer op de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, standvastigheid voor verleidingen.
2. De vier ruiters van de Apocalyps
De vier ruiters van de Apocalyps. Dürer's beroemdste gravure van zijn 15 werken rond het thema van de Bijbelse Apocalyps. De vier ruiters zijn winnaar, oorlog, honger en dood. De hel die erop volgt, op de gravure, wordt afgebeeld als een beest met een open mond. Net als in de legende rennen de ruiters rond en vegen alle armen en rijken, en de koningen en het gewone volk onderweg. Een verwijzing naar wat iedereen verdient, en iedereen zal zich verantwoorden voor zonden.
1. Aanbidding der koningen
Aanbidding der koningen. Het schilderij is geschilderd tijdens de terugkeer van Dürer uit Italië. Op de foto lopen Duitse aandacht voor detail en kleurrijkheid samen, de helderheid van kleuren die inherent zijn aan de Italiaanse Renaissance. Aandacht voor lijnen, mechanische subtiliteiten en kleinigheden verwijst naar de schetswerken van Leonardo Da Vinci. Op deze wereldberoemde foto wordt de scène tot in detail beschreven in bijbelse legendes en in kleuren op het canvas overgebracht, het wekt de indruk dat dit precies is wat er is gebeurd.