Rockmuzikanten begonnen al sinds mensenheugenis covers te maken voor liedjes van andere artiesten: Elvis Presley en The Beatles 'dekten' minder succesvolle collega's uit de jaren '40. Meestal krijgen ze het zo goed dat het origineel niet zomaar wordt vergeten, maar alsof het uit de geschiedenis is gewist.
Niemand heeft een idee dat de hit van hun favoriete band daadwerkelijk door iemand anders is opgenomen en soms worden beide versies populair. Juist zulke gevallen zullen worden besproken.
10. Children of Bodom - Oeps, ik heb het weer gedaan! (Britney Spears)
In 2000 nam de popprinses dit nummer op voor haar gelijknamige album en de compositie werd meteen een hit. Ze stond bovenaan de hitlijsten van 15 landen en de verkoop bedroeg slechts 4 miljoen exemplaren wereldwijd.
Het nummer was goed en hield zelfs van de Finse death metallers Children of Bodom. In 2009 hebben ze er als experiment een cover over gemaakt, waaronder in de collectie Skeletons in the Closet.
De muzikanten legden dit zelf uit door het feit dat ze gewoon geïnteresseerd waren in het werken met dergelijk ongebruikelijk materiaal en ze dachten niet dat zelfs Britney Spears-fans hun cover leuk zouden vinden.
9. Marilyn Manson - Sweet Dreams (Eurythmics)
Annie Lennox is met haar Oscars, Golden Globes, vier Grammy's en acht BRIT Awards (recordnummer) een van de meest succesvolle vrouwen in de muziekwereld. Haar duet met David A. Stuart Eurythmics nam veel goede composities op, waarvan Sweet Dreams (Are Made of This) de bekendste was.
Het meest verbazingwekkende is dat Marilyn Manson het lied beroemder heeft gemaakt dan de auteurs door er een cover over te schrijven. Hierdoor kon hij voet aan de grond krijgen in de mainstream en op tv roteren, waardoor het aantal fans aanzienlijk toenam.
Naast het nieuwe geluid heeft Manson verschillende nieuwe regels aan het nummer toegevoegd: "Ik wil je gebruiken en je misbruiken / Ik wil weten wat er in zit / Ik ga je gebruiken en misbruiken / Ik ga weten wat erin zit".
8. Muse - Feeling good (Anthony Newley en Leslie Bricusse)
De compositie Feeling good is een van de meest herkenbare in het werk van de Britse rockers Muse, hoewel de auteurs totaal verschillende mensen zijn.
Het originele nummer werd opgenomen door hun landgenoten Anthony Newley en Leslie Brickass in 1964, en Muse maakte hun cover in 2001.
Het is vermeldenswaard dat Feeling good op zijn eigen manier opnieuw is gemaakt door veel muzikanten uit andere genres: in 2015 bracht DJ Avichi bijvoorbeeld zijn versie uit.
7. Schorpioenen - Witte duif (Omega - Gyöngyhajú lány)
De Hongaarse band Omega nam in 1969 het nummer Gyöngyhajú lány (Girl with Pearl Hair) op en na bijna een kwart eeuw, in 1994, besloten ze om Scorpions te “certificeren”.
Eerlijk gezegd is het vermeldenswaard dat ze alleen de muziek van het origineel gebruikten en de tekst volledig hebben vervangen door die van henzelf, omdat ze de romantische versie van de Hongaren niet leuk vonden. Hun versie was succesvol en bezorgde Gyöngyhajú lány, dat nu White Dove werd, een tweede leven halverwege de jaren 90.
4. Led Zeppelin - Versuft en verward (Jake Holmes)
Het nummer Dazed and confused, opgenomen door "Zeppelins" in 1969, wordt beschouwd als een klassieker van de groep in het bijzonder en rock in het algemeen, maar de auteur is Jake Holmes al vergeten.
Ze ging naar zijn album The Above Ground Sound van Jake Holmes uit 1967 en hield echt van Jimmy Page, die toen nog optrad in de Yardbirds.
Hij besloot het naar zijn smaak te herwerken, het veel moeilijker te maken en een kenmerkende truc te doen met de strijkstok op een elektrische gitaar. Hij speelde het zelfs tijdens concerten, maar het grote publiek kwam pas op de hoogte van het nummer nadat het het debuutalbum Led Zeppelin binnenkwam.
5. Janis Joplin - Ik en Bobby McGee (Kris Kristofferson)
Chris Kristofferson, die in 1969 het nummer Me and Bobby McGee schreef, had er geen succes mee. Hij speelde het zelfs niet de eerste: eerst werd ze gezongen door countrymuzikant Roger Miller en Gordon Lightfoot, en afzonderlijk. Ze deden het beter dan de directe auteur, maar de compositie werd alleen een hit in de uitvoering van de legendarische Janice.
Ze nam een paar dagen voor haar dood een cover op en hij stond op het album van Pearl uit 1971. Het was deze single die naar de top van de Billboard Hot 100-hitlijst klom en de enige Joplin-discografie werd.
4. Placebo - die heuvel oprennen (Kate Bush)
De Britse zangeres Kate Bush verzamelde in de jaren 80-90 enorme zalen en toen het nummer Running Up That Hill (opgenomen in 1985) werd gespeeld, zong alle aanwezigen. Daarna verdween ze lange tijd van het toneel, maar haar muziek leefde en andere artiesten waren in haar geïnteresseerd.
Brian Molko, frontman van Placebo, bracht zijn versie uit in 2003, inclusief de track in het album Covers. Nadat Kate Bush in de nul terugkwam en weer begon op te treden, moest ze wennen aan het feit dat haar oude compositie nu bij velen bekend is in een andere uitvoering.
3. Johnny Cash - Hurt (Nine Inch Nails)
De mogelijkheid om een nummer voor een cover correct te kiezen is ook een talent en Johnny Cash is er meer dan begiftigd mee. Jong en niet erg populair in die jaren, Nine Inch Nails nam het nummer Hurt op in 1994, en toen Cash in 2002 besloot een cover te maken, waren ze sceptisch.
De leider van de groep, Trent Reznor, was zeer ongelukkig, maar toen gaf hij toe dat de cacheversie beter bleek te zijn dan hun origineel.
2. Pearl Jam - Last kiss (Wayne Cochran and the S.C. Riders)
De extravagante maar verdomde getalenteerde Wayne Cochran was halverwege de vorige eeuw behoorlijk populair, maar zijn lied Last kiss op de hitlijsten mislukte. Zelfs Elvis Presley, die bevriend was met Cochran, probeerde haar een nieuw geluid te geven, maar zijn cover werd ook geen hit.
Ze vergaten de compositie bijna 40 jaar, totdat Pearl Jam er in 1999 een cover voor opnam in het album No Boundaries: A Benefit for the Kosovar Refugees.
1. Iggy Pop - Echt wild kind (Johnny O’Keefe - Wild one)
Johnny O'Keefe is een Australische rock-'n-roll-acteur die het bekendste lid van het genre in zijn thuisland is geworden.
Hij nam het nummer Wild one op in 1958 en kwam zelfs in de Amerikaanse hitlijsten terecht, wat voor de Australiër destijds een echte prestatie was.
Na bijna 30 jaar besloot Iggy Pop de compositie te herwerken: hij noemde het Real Wild Child, bracht het uit als single en nam het op het Blah Blah Blah-album op. De hoes was succesvol en dat album is nog steeds de best verkochte carrière van Iggy.